ΑΚΗΣ ΟΥΛΚΕΡΟΓΛΟΥ - ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΣΚΤ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΣ ΧΟΡΗΓΟΣ COCO-MAT.bike
Σιδηροδρομικός σταθμός Μυκηνών
De-con-struction (Χώροι Χρόνου)
Η δημιουργία είναι το αποτέλεσμα της διαλεκτικής σχέσης μεταξύ της Ύπαρξης και του Είναι. Η ύπαρξη (υπό της Αρχής) δεν μπορεί από μόνη της να δημιουργήσει γιατί δεν υφίσταται δεν είναι δεν Άρχει. Δεν έχει παρατηρητή ώστε να πιστοποιήσει το γεγονός της δημιουργίας. όπως ο παρατηρητής επηρεάζει το γεγονός με την παρουσία του, έτσι το επηρεάζει και με την απουσία του. Απόντος παρατηρητή δεν έγινε ποτέ ! Το Είναι στην προσπάθεια του να ανεξαρτητοποιηθεί, να αποκοπεί από την ύπαρξη ώστε να υφίσταται, δημιουργεί τον παρατηρητή. Η πρώτη Μεγάλη Έκρηξη ήταν ακριβώς ο διαχωρισμός αυτός και το ένα εκατοστό του δευτερολέπτου αργότερα είναι η δημιουργία του παρατηρητή. Μέχρι στιγμής ο άνθρωπος ως εκεί έχει παρατηρήσει και μέχρι εκεί θα φτάσει γιατί πιο πριν δεν υπήρχε ο παρατηρητής και έτσι δεν υπάρχει καταγραφή. Στην περίπτωση των υπό ανέγερση ερειπίων τα κομμάτια που λείπουν είναι κομμάτια χρόνου και όχι κομμάτια χώρου (τόπου), είναι χρόνος κατά τον οποίο όταν δημιουργήθηκε αυτός ο τόπος δεν υπήρχε θεατής να παρατηρήσει να επηρεάσει και να καταγράψει το γεγονός. Ο καλλιτέχνης στην προσπάθεια του να προσδιορίσει τον εαυτό του στον χώρο, τον ορατό και τον αόρατο, επινοεί σαν βάση θεωρίες τις οποίες προσπαθεί με κάποιο τρόπο να υλοποιήσει και να στερεώσει στον τρισδιάστατο κόσμο. Έτσι προκύπτουν κάποιες αρχιτεκτονικές προτάσεις απροσδιορίστου χρόνου οι οποίες θυμίζουν αστικά τοπία υπό κατασκευή ή υπό καταστροφή ταυτόχρονα. Μια ουτοπία ή μια δυστοπία μέσα στην οποία ο θεατής καλείται να προσδιορίσει τον εαυτό του και να αναλογιστεί τον χώρο μέσα στον οποίο αυτός υπάρχει και αναπτύσσεται και στον χώρο που θα ήθελε σε μια ιδανική περίπτωση να βρίσκεται. Έτσι κι αλλιώς ο χώρος μας είναι αυτός που είναι. Αν είναι ουτοπία ή δυστοπία εξαρτάται από εμάς και από τον τρόπο που κωδικοποιούμε συναισθηματικά την πραγματικότητα. Το ποδήλατο αποτελεί ένα κουκούλι προστασίας, ένας χώρος εκ νέου προσδιορισμού. Επάνω τους υπάρχει η αποσπασματική καταγραφή των ερειπίων τριών περιόδων. Των Μυκηνών, του ξενία και των σύγχρονων κατασκευών. Το ποδήλατο ως ένα σκαρίφημα του ερειπίου. Ενα ανολοκλήρωτο σκηνικό, ένας καμβάς ακόμα αδιαμόρφωτος όπου επιχειρείται να καταγραφεί και να αποτυπώσει επάνω του και τις τρεις περιόδους, ταυτόχρονα. παρατηρημένα μέσα από το σύγχρονο φίλτρο που διαθέτει ο χρονικογράφος της εποχής του.
VASILIS KAVOURIDIS- GRADUATE OF SCHOOL OF FINE ARTS FLORINA, UOWM
AKIS OULKEROGLOU- GRADUATE OF SCHOOL OF FINE ARTS, FLORENCE,ITALY
Sponcor COCO-MAT.bike
Train rail station of Mycenae
De-con-struction (spaces of time)
Creation is the result of the dialectic relationship between Existence and Being. Existence cannot create on it s own because it doesn’t come in for, it IS not. There is no observer to confirm the fact of the creation. And as he affects the result with his presence, he does the same with his absence. It never happens if the observer is absent. When Being tries to get away from the existence manages to create the observer. Big bang was exactly this separation and one millisecond later was the genesis of the observer. So far the human being has observed until this point and no further in time, because earlier there was no observer so there was no recording. The construction missing pieces are not pieces of place but pieces of time. The time that this place was created there was no audience to observe, affect and record the fact. The artist (that s ME I am talking about) in the way he tries to determine himself in the place, the visible and invisible concocts as bases, theories that tries in some way to materialize and stabilize in the 3D world. So some architect proposals arise through unidentified time witch reminds us city views under construction and destruction simultaneously. A utopia and a dystopia in which the viewer gets called to determine himself and ponder the space where he starts to evolve himself. And that is the place that he would like to be in a specific occasion. One way or another our place is what it is. If it is utopia or dystopia depends by us and by what we have inside us. The bicycle is a cocoon of protection, a place of redefinition. On them there is the fragmentary recording of the ruins of three periods. Mycenae, xenia and modern constructions. The bicycle as a sketch of the ruin. An unfinished setting, a canvas still unformed where an attempt is made to record and imprint on it all three periods, at the same time. Seen through the modern filter available to the chronicler of his time.
Από το εδώ στο τώρα
Μετάβαση από τον τόπο,
Στην αιωνιότητα της στιγμής.
Εκεί που συναντιούνται τα άκρα του χρόνου.
Το παρελθόν ερωτεύεται το μέλλον
Και γεννούν το τώρα.
From here to now
transition from a place
to the eternity of one single moment.
Exactly where the endes of time meet
past falls in love wtih the future
giving birth to NΟW.
